«Εκείνη»

Μισοσκόταδο. Η φωνή της Nina Simone χαϊδεύει τις αισθήσεις της. Κάθεται στην πολυθρόνα, πλάι στο μεγάλο παράθυρο, με τα μάτια μισάνοιχτα και ένα ξεχασμένο ποτήρι κρασί στο δεξί της χέρι.. 

Το μυαλό της είναι κενό. Το σώμα της ταλαντεύεται ελαφρά, σχεδόν ανεπαίσθητα στους ήχους της μουσικής. Τα πλούσια σγουρά μαλλιά της φτάνουν ανάκατα στο στήθος της και χαϊδεύουν παιχνιδιάρικα τις ρόγες της. Σαν κόρη που ξυπνά από λήθαργο παραμυθιού παίρνει μία βαθιά ανάσα, ανασηκώνοντας ελαφρά την μέση της και ξεφυσά αργά.

Το σπίτι είναι άδειο ένα μπουκάλι είναι πεταμένο στο πάτωμα, τα παράθυρα είναι ανοιχτά  και μέσα στο δωμάτιο μπαίνει ένα ελαφρύ καλοκαιρινό αεράκι. Το νιώθει στο κορμί της και για μια στιγμή επανέρχεται στην πραγματικότητα. Ήταν μια μόνο στιγμή. Μετά χάνεται και πάλι στην μουσική και τις αισθήσεις της. Δεν σκέφτεται μόνο νιώθει. Το σώμα της χαλαρό, μπορεί να νιώσει τα πάντα ακόμα και την ιδέα από ένα χάδι. 

Τα καλοκαιρινά αρώματα που μπαίνουν από το ανοιχτό παράθυρο αναμιγνύονται με το κρασί της , δημιουργώντας της μία γλυκιά ζάλη. Παραδίδεται στο τώρα χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αφήνει το ποτήρι από το χέρι της να πέσει στο πάτωμα. Ο υπόκωφος του ήχος δεν επηρεάζει το μικρό της ταξίδι. Αρχίζει να βλέπει θολές εικόνες.

Το χέρι τις γλιστράει πάνω στο στήθος της παραμερίζοντας τις μπούκλες της. Οι ρόγες της είναι σκληρές. Αρχίζει να  τις τρίβει. Παραδίδεται στην γλυκιά ηδονή της στιγμής. Το κορμί της τραντάζεται. Έχει σχεδόν ξεχάσει αυτή την αίσθηση.

Σηκώνεται και προχωράει προς τον καθρέφτη. Στέκεται, εκεί, γυμνή να κοιτάει το σώμα της. Παίρνει το δεξί της χέρι και το βάζει ανάμεσα στα πόδια της. Γέρνει το κεφάλι της ελαφρά πίσω, τα μάτια της μισόκλειστα. Οι σκέψεις θολώνουν ακόμα πιο πολύ. 

Θέλει να αναπνεύσει. Ανοίγει την μπαλκονόπορτα και βγαίνει έξω. Στηρίζεται ελαφρά στα κάγκελα, παίρνει μια βαθιά ανάσα και απολαμβάνει την γύμνια της.